Film Fest Gent 2023

Film Fest Gent blikt terug op een geslaagde 50ste editie, waar niet alleen een rijk aanbod aan films te bewonderen was, maar ook boeiende concerten, diepgaande panelgesprekken en glamoureuze rode loper-evenementen deel uitmaakten van het festivalgebeuren. Het filmfestival opende met de vertoning van Holly, wat een grote opkomst van bezoekers en bekende gezichten naar Gent lokte. Ter ere van het 50-jarig jubileum werden ook meer dan vijftig regisseurs geëerd, die gedurende de afgelopen vijf decennia hun films in première vertoonden aan het publiek. Dit jubileumfestijn was doordrenkt met eerbetuigingen en vormde een ware viering van de filmkunst.

Naast het uitgebreide filmaanbod werden op Film Fest Gent ook diverse prijzen toegekend. De Grand Prix voor Beste Film ging naar “Los delincuentes” van Rodrigo Moreno. Jerskin Fendrix ontving de Georges Delerue Award voor Beste Soundtrack/Sound Design (score) voor “Poor Things” van Yorgos Lanthimos. Regisseur Tim Mielants werd bekroond met de Jo Röpcke Award voor zijn film “Wil”, een oorlogsthriller gebaseerd op de gelijknamige roman van Jeroen Olyslaegers, die zich afspeelt in het bezette Antwerpen van 1942. Narayana Johnson, de componist van “River Boy”, ontving de eerste WSA Game Music Award voor zijn score “Cult of the Lamb” tijdens PRESS PLAY: Music in Games. Tot slot werden de Joseph Plateau Honorary Awards toegekend aan Ryûsuke Hamaguchi en Terence Davies (1945 – 2023), als erkenning voor hun bijzondere bijdrage aan de kunst van het filmmaken.

Film Fest Gent – Een verkenning van films en belevenissen.

Het opstellen van een schema voor een filmfestival is altijd een behoorlijke uitdaging, aangezien ik zo’n twee uur onderweg ben naar het festival, probeer ik elke dag optimaal te benutten. Daarnaast heb ik geprobeerd enkele andere activiteiten op te nemen, zoals de Film Fest Talkies en de sectordag. Bij het samenstellen van mijn selectie streef ik naar een evenwicht tussen bekende regisseurs en opkomende filmmakers. Soms laat ik me gewoon verrassen door het onbekende. Binnenkort kan je de volledige recensies lezen van May December, Augure en Fallen Leaves, maar hier alvast een kleine selectie van enkele films die ik op Film Fest Gent zag:

All of Us Strangers

All of Us Strangers was voor mij de grootste verrassing en is – tot hiertoe – mijn favoriete film van het jaar. Het verhaal draait om Adam en de film verkent twee emotioneel geladen verhaallijnen die niemand onverschillig zullen laten. De gehele cast levert voortreffelijk werk, met name Andrew Scott die de rol van Adam op zich nam en een onuitwisbare indruk nalaat. All of Us Strangers is zowel overweldigend emotioneel als meedogenloos verwoestend en is boeiend van begin tot het einde. Regisseur Haigh beheerst de kunst van het afsluiten van een film, de laatste scène van All of Us Strangers zal ongetwijfeld voor altijd in mijn herinnering blijven.

Amal

Amal, een leerkracht in Brussel, riskeert alles om vrijheid van meningsuiting aan haar leerlingen te onderwijzen. Wanneer een van haar studenten, Mounia, wordt gepest vanwege haar seksuele geaardheid, ijvert Amal vastberaden voor haar bescherming. In deze klas waar religie overheerst, probeert Amal tolerantie te onderwijzen, wat leidt tot intense conflicten. Lubna Azabal levert een krachtige vertolking als Amal, waardoor je hoopt dat ze de leerlingen iets waardevols kan bijbrengen. De film biedt een aangrijpende beleving van een realistisch maatschappelijk probleem, maar doet ook niet meer dan dat. Gedurende meer dan anderhalf uur blijft het script trouw aan het hoofdverhaal, waardoor er weinig ademruimte is en je voortdurend wordt geconfronteerd met het zware thema. Dit draagt bij aan de intensiteit, maar maakt de film bij momenten ook erg zwaar. Amal is een confronterende film met een sterke cast.

Here

In Here vertelt de Belgische filmmaker Bas Devos het verhaal van Stefan, een Roemeense bouwvakker die in Brussel woont en voor de zomervakantie terug naar zijn thuisland vertrekt. Enkele dagen voor zijn afreis bereidt Stefan een eenvoudige soep – van overgebleven ingrediënten in zijn koelkast – en deelt hij porties uit aan vrienden en familie, wat leidt tot enkele ontmoetingen. Tegelijkertijd volgt de film het verhaal over Shuxiu, een Belgisch-Chinese bryologe (iemand die mossen bestudeert) die meehelpt in het restaurant van haar tante. Here is een minimalistisch en ingetogen werk dat mogelijk niet iedereen zal aanspreken.

Net zoals in al Devos’ films, streeft hij ernaar de kloof tussen personages en hun omgeving te verkleinen. Hij combineert statische beelden van de stad met warme shots in het bos, waarbij hij gebruikmaakt van een 4:3 beeldverhouding. De muziek in de film is subtiel en spaarzaam gebruikt; Devos maakt voornamelijk gebruik van de geluiden van het landschap en de stad zelf. Here vormt een portret van een stad, met zijn eigen unieke karakteristieken. Toch sprak de film mij minder aan dan ik gehoopt had; de prachtige beelden konden het gemis aan dialogen en een sterke verhaallijn niet compenseren.

Io Capitona

Matteo Garrone behoort zeker tot een van mijn favoriete regisseurs, hoewel ik nog enkele van zijn films moet bekijken. De laatste die ik zag, was Dogman. Io Capitano belicht het verhaal van twee jongens die dromen van een beter leven en geloven dat Europa de ideale bestemming is. Op een avond stappen ze in een bus en vertrekken. Vanaf daar ontvouwt zich een reis doordrenkt van geweld, martelingen en bedrog. Regisseur Garrone staat bekend om zijn scherpe, onverschrokken rauwheid – die hij ook in eerdere films zoals Dogman, First Love en Gomorra heeft laten zien – maar zijn focus op de menselijke ziel blijft wel steeds centraal staan. In Io Capitano worden de beelden afgewisseld met droomsequenties die grenzen aan fabels, waarin de angsten van het hoofdpersonage treffend worden weerspiegeld. Opnieuw levert Garrone een indrukwekkende film af die nog lang in mijn herinnering zal blijven, vergelijkbaar met zijn eerdere werken.

Little Richard: I Am Everything

De iconische hit ‘Tutti Frutti’ is algemeen bekend, ook voor mij. Deze documentaire heeft me nu inzicht gegeven in de ware betekenis van de tekst. Regisseur Lisa Cortés neemt je mee in het turbulente leven van Little Richard, waarbij de onderwaardering die hij heeft doorstaan en zijn verlangen om een blijvende herinnering te worden, centraal staan. De film werpt ook licht op verschillende cruciale momenten in zijn leven via videoclips, televisie-interviews en herinneringen gedeeld door vrienden en collega-artiesten, waaronder bekende namen als Mick Jagger, Paul McCartney en Tom Jones. Het resultaat is een indrukwekkende en interessante documentaire.

Past Lives

Past Lives vertelt een universeel herkenbaar verhaal: elke beslissing die we nemen, opent een nieuw pad naar de toekomst, maar dit kan ook leiden tot gemiste kansen en onvervulde dromen. De film neemt je mee op een reis met de hoofdpersonages, Nora en Hae Sung, wier levens met elkaar verbonden zijn door hun gedeeld verleden. Het script, ondanks het gebrek aan uitgebreide dialogen, overtuigt met een krachtige verhaalvertelling. De cinematografie onthult oog voor detail – van de schemerige straatverlichting tot een carrousel op de achtergrond – en draagt bij aan de serene, stille sfeer die naadloos aansluit bij deze film. Past Lives is een prachtig voorbeeld van hoe eenvoud toch een diepgaande emotionele impact kan creëren. Het is een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een film die niet alleen visueel aantrekkelijk is, maar ook emotioneel resoneert. Kortom, Past Lives is een schitterende film die absoluut het bekijken waard is.

Zlata

De documentaire Zlata biedt een kijk in het leven van een jong meisje dat haar weg moet vinden in België, nadat ze vluchtte voor de oorlog in Oekraïne. Regisseur Bavré, die de familie tijdelijk onderdak bood bij hun aankomst in Gent, volgt Zlata gedurende zes maanden. Hierdoor krijgen we de kans om haar aarzelende stappen in haar nieuwe omgeving te observeren. Hoewel de documentaire een interessante insteek heeft, blijft er toch een gevoel van oppervlakkigheid hangen. De film kabbelt verder zonder echt diep in het onderwerp te kunnen duiken. Ondanks de persoonlijke betrokkenheid van de regisseur, had ik niet het gevoel dat ik wezenlijk meer te weten kwam over de complexiteit van het migratieproces en de psychologische impact op de familie.

Dit verslag over Film Fest Gent werd geschreven voor BeyondGaming.