Regie: JT Mollner – Speelduur: 97 minuten
Cast: Willa Fitzgerald, Kyle Gallner, Barbara Hershey …
Genre: horror, thriller – Originele taal: Engels
“Heb je enig idee wat voor risico’s een vrouw zoals ik neemt, wanneer ze besluit gewoon plezier te maken?” Die vraag stelt de vrouwelijke hoofdrolspeler in Strange Darling aan haar one-night stand. Klopt het stereotype wel dat vrouwen preuts en terughoudend zijn als het om eenmalige seks gaat? En zijn mannen gevaarlijke roofdieren, altijd op jacht naar hun volgende slachtoffer?
Strange Darling is een film waar je het best zo onwetend mogelijk naar kunt gaan kijken; dat werd al gefluisterd door het publiek bij de eerste vertoningen op het Fantastic Fest filmfestival. En daar ben ik het deze keer volledig mee eens. Deze review zal je daarom zoveel mogelijk in het ongewisse laten – wat op zichzelf een uitdaging is. Maar lees gerust verder, want uiteindelijk verklap ik weinig, behalve dit: koop een ticket en beleef het zelf in de bioscoop.
Liefde kwetst
In de openingsscène lezen we dat we een dramatisering gaan zien van de laatst bekende moordpartij van een seriemoordenaar die door meerdere staten trok. Vervolgens maken we kennis met ‘The Lady’ (Willa Fitzgerald). In een uitgebreide slow-motionsequentie zien we een jonge vrouw, ‘The Lady’, bloedend door een open veld vluchten, terwijl op de achtergrond het melancholische nummer ‘Love Hurts’ speelt.
De film richt zich op de gebeurtenissen vóór en na de onenightstand tussen de verleidelijke, mysterieuze ‘The Lady’ en de dreigende man ‘The Demon’ (Kyle Gallner) in een motel. Deze ontmoeting, die op het eerste gezicht onschuldig lijkt, vormt het uitgangspunt voor een thriller die laat zien hoe een ogenschijnlijk eenvoudige afspraak dramatisch kan escaleren. De film is opgedeeld in zes delen: vijf hoofdstukken en een epiloog. Na de openingsscène krijgen we meteen hoofdstuk drie te zien.
Cinematografie en script op hun best
Strange Darling, geschreven en geregisseerd door JT Mollner, is voor mij de grootste verrassing van het jaar. Mollner, wiens werk ik voorheen niet kende, heeft een film gemaakt die niet alleen aanzienlijk veel talent toont, maar ook visuele flair. Het was verwonderlijk om te ontdekken dat Giovanni Ribisi, bekend als acteur (onder meer Frank Buffay Jr uit Friends), zich de laatste jaren heeft toegelegd op cinematografie en zijn talent op dit gebied in deze film laat zien.
Vanaf de eerste scène grijpt Strange Darling je en laat je niet meer los. Beide hoofdrolspelers brengen indrukwekkende prestaties, maar het is Fitzgerald die de show steelt. Ze duikt zo diep in haar personage dat het resultaat adembenemend is. Zelden ben ik zo onder de indruk geweest van acteerwerk.
De film trekt je nog verder mee dankzij de sfeervolle cinematografie en het sterke camerawerk. De achtervolgingsscènes houden je op het puntje van je stoel, terwijl de neonverlichting in het hotel een nostalgische knipoog naar de jaren ’80 bezorgt. De muziek, vooral het nummer “Love Hurts”, versterkt dit effect en zorgt ervoor dat je steeds verder in de film wordt gezogen. Door het verhaal heen reflecteert The Lady op liefde, waarbij ze de woorden “Love hurts, Love scars, Love wounds and marks” blijft herhalen. Schetst ze hoe haar zoektocht naar liefde haar keer op keer teleurgesteld heeft?
Strange Darling is een van de grootste verrassingen van dit jaar voor mij. Alles aan de film straalt vakmanschap uit, van het acteerwerk en de cinematografie tot het script en de dialogen. Zelfs als je denkt het verhaal te doorgronden, doet dit niets af aan de impact en de kwaliteit van de film. Strange Darling biedt precies de ervaring die ik van een uitstekende bioscoopfilm verwacht: een krachtpatser van een film.
aeyenah 