Regie: Miwako van Weyenberg – Speelduur: 94 minuten
Cast: Lill Berteloot, Geert Van Rampelberg, Masako Tomita, Kaito Defoort, Sara Hamasaki …
Genre: drama – Originele taal: Nederlands
Een zachte bries door het bos en het rustgevende geritsel van bladeren zetten meteen de toon voor Soft Leaves. Al bij de eerste scène voel je het genre waarin je ondergedompeld wordt: een ingetogen en intieme wereld, wat ook wordt weerspiegeld in de filmposter. Centraal in het verhaal staat de elfjarige Yuna, die haar dagen doorbrengt met vogels tekenen in haar schetsboek of zich verschuilt tussen de bomen. Het is precies dit soort film waar ik van hou: rustig, zorgvuldig opgebouwd en vol met kleine, maar diep betekenisvolle momenten.
Soft Leaves is de eerste langspeelfilm van Miwako Van Weyenberg, die tevens ook het verhaal schreef. Net als het hoofdpersonage Yuna heeft ze een gemengde culturele achtergrond, met een Belgische vader en een Japanse moeder. Hoewel Soft Leaves geen autobiografisch verhaal is, herkent de regisseuse veel van de emoties en obstakels.
Een zomer vol onzekerheden
De schoolvakantie staat voor de deur en Yuna kijkt uit naar het kampeeravontuur dat ze samen met haar vader heeft gepland. Yuna is helemaal gek van de natuur en mag de route uitstippelen. Ze gebruikt een landkaart om alles zorgvuldig te plannen. Een bezoek aan haar grote broer Kai, die in Duitsland studeert, maakt deel uit van hun reis. Op de dag voor vertrek moet ze nog snel haar rugzak inpakken – dat heeft ze steeds uitgesteld – terwijl haar vader Julien nog een voetbal uit een boom haalt, want volgens Yuna moet die absoluut mee. Maar dan klinkt er plots een gil en een hoop lawaai. Julien is gevallen.
In het ziekenhuis blijkt al snel hoe ernstig het is: haar vader ligt in coma. Alles verandert. Haar grote broer Kai keert terug uit Duitsland, en ook haar moeder, die in Japan woont, reist samen met Yuna’s jongere halfzus naar België om voor haar te zorgen. Hun leefwereld wordt hierdoor volledig door elkaar geschud en het gezin moet leren omgaan met nieuwe uitdagingen en onzekerheden.
Weinig woorden
De film volgt het dagelijkse leven van dit gezin. Het verhaal is goed opgebouwd en wordt op een tedere, ingetogen en oprechte manier verteld. Yuna heeft moeite om de waarheid onder ogen te zien. Ze heeft een goede band met haar broer, maar lijkt het lastig te vinden om haar gevoelens met hem te delen. Buiten haar moeder, die al jaren in Japan woont, heeft ze geen andere familieleden noch vrienden. Dit maakt het wel moeilijker om volledig in haar leefwereld mee te gaan; er ontbreekt een empathische verbinding. Toch weet het verhaal op zich wel te overtuigen.
De cinematografie van deze film is uitstekend en weet de juiste sfeer perfect neer te zetten. Het geluidsontwerp sluit hier naadloos op aan: het ruisen van bladeren, het fluiten van vogels en de rust van de natuur – zo essentieel voor Yuna – vormen samen een harmonieus geheel. De aandacht voor dit soort kleine details is cruciaal voor dit genre film, en daarin slaagt regisseur Van Weyenberg moeiteloos.
Lill Berteloot speelt de rol van Yuna en hoewel ze geen acteerervaring had, werd ze tijdens de casting meteen opgemerkt. Oorspronkelijk was de hoofdrol voor een jongen, maar het scenario werd aangepast. Berteloot levert een sterke prestatie, ondanks af en toe wat kleine foutjes en het gebrek aan durf, zoals in de scène waarin ze pizza moet schrokken. Toch weet ze emoties vaak prachtig over te brengen met alleen haar ogen en gelaatsuitdrukkingen. De interactie met haar vader, gespeeld door Geert Van Rampelberg, is overtuigend, en ook Kaito Defoort, in de rol van haar broer, maakt een degelijk acteerdebuut, met afwisselend sterke en minder sterke momenten.
Soft Leaves is een film die via delicate vertelkunst en een rustig tempo schoonheid laat ontstaan. De culturele kloof binnen de familie en het ongeluk van Yuna’s vader worden op een intieme manier verteld. Hoewel de acteerprestaties wisselend zijn, passen ze over het algemeen goed binnen het verhaal. De cinematografie is van een hoog niveau en versterkt de sfeer van de film. Toch lijkt er iets te ontbreken, al is het lastig precies te benoemen wat. Misschien komt het doordat het verhaal ingetogen emoties toont, waardoor het minder herkenbaar kan zijn. Desondanks is dit een mooie film en een goed regiedebuut van Miwako Van Weyenberg.
aeyenah 