Black Dog, winnaar van de Un Certain Regard-prijs op Cannes 2024, is een roadmovie over vrijheid, eenzaamheid en onverwachte vriendschap. In mijn recensie lees je waarom regisseur Guan Hu met deze ingetogen maar krachtige film veel indruk maakt.
Regie: Guan Hu – Speelduur: 105 minuten
Cast: Eddie Peng, Liya Tong, Jia Zhang-ke …
Genre: drama – Originele taal: Mandarijn – Cinéart
Dramafilm Black Dog, geregisseerd door Guan Hu, speelt zich af in een desolate stad aan de rand van de Gobi-woestijn, waar zowel mensen als dieren strijden om te overleven in een onverbiddelijke omgeving. Met deze film bewijst de Chinese cinema wederom haar kracht en veelzijdigheid. Black Dog maakte zijn wereldpremière op het 77ste Cannes Filmfestival in 2024, waar het terecht werd bekroond met de Un Certain Regard-prijs.
Regisseur Guan Hu, die eerder indruk maakte met zijn epische oorlogsfilm The 800 (2020), waarin hij met een gigantisch budget een heroïsch verhaal vertelde, kiest in Black Dog voor een totaal andere benadering. In plaats van grootschalige slagvelden en massale actiescenes, duikt hij nu in een intiemer, sociaal drama.
De vriendschap
Een desolaat landschap, de wind raast voorbij en voert tumbleweeds mee over de stoffige vlakte. In de verte doemt een gammel busje op. Plots breekt de stilte en tientallen honden stormen uit het niets over de weg. De chauffeur schrikt, verliest de controle over het stuur, en het voertuig kantelt met een harde klap. Onder de passagiers bevindt zich Lang Yonghui, een man die na tien jaar gevangenisstraf vervroegd is vrijgelaten. Hij is onderweg naar zijn geboortedorp Chixia, aan de rand van de Gobi-woestijn.
Wanneer Lang in de stad aankomt, herkent hij die nauwelijks. Het ooit levendige stadje is veranderd in een spookstad: huizen zijn verlaten en er zwerven honden door de straten. Omdat hij vervroegd op vrije voeten is, moet Lang zich regelmatig melden bij de politie. Als onderdeel van zijn re-integratie wordt hij verplicht deel te nemen aan een project om de zwerfhonden te vangen. Eén dier trekt daarbij de bijzondere aandacht: een zwarte hond waarvan men het vermoeden heeft dat hij hondsdolheid heeft. De hond wordt gevangen en Lang moet hem naar het asiel brengen, maar dan groeit er een unieke vriendschap tussen hen.
Tussen schitterende beelden en onbehagen
De sfeer van de film is snijdend, en de cinematografie is niets minder dan een meesterwerk. Ik zat letterlijk met open mond naar het scherm te kijken, betoverd door de beelden die ik makkelijk nog uren had kunnen bewonderen. De visueel adembenemende landschapsshots, de verlaten straten, de verwaarloosde dierentuin – alles was tot in de kleinste details uitgewerkt. Het hoofdpersonage Lang wordt overtuigend neergezet door Eddie Peng. Hoewel Lang zelden spreekt, spreekt zijn lichaamstaal boekdelen. Ook de rest van de cast verdient lof; elk van hen levert een indrukwekkende prestatie.
Films met dit thema kijk ik zelden. Als regel raadpleeg ik altijd eerst de website Does the Dog Die, omdat geweld tegen dieren mij sterk ongemakkelijk maakt. En deze film gaat hier volledig over. Tijdens het kijken moest ik mezelf constant bedwingen om niet te blijven twijfelen of alles op de set wel goed was gecoördineerd. Gelukkig werd in de aftiteling duidelijk vermeld dat er begeleiders aanwezig waren en de honden goed werden behandeld. Maar toch, bij dieren kun je nooit zeker weten hoe ze zo’n ervaring op de set beleven – iets wat je bij mensen wel kan uitleggen. Ik ben iemand die normaal gesproken de andere kant op kijkt bij dit soort onderwerpen, maar omdat deze film precies tussen twee persvisies viel, heb ik mezelf overtroffen. En achteraf ben ik blij dat ik dat heb gedaan, deze film verdient alle lof.
Visuele impact
Black Dog is duidelijk een kritische aanklacht tegen de ontwikkelingen in de Chinese samenleving en slaagt erin dit op de best mogelijke manier over te brengen: met een kalme en beheerste vertelstijl. De keuzes die regisseur Guan Hu maakt, dragen bij aan de impact van de boodschap zonder deze expliciet op te dringen. Zo wordt er opvallend weinig gebruik gemaakt van muziek. Sterker nog, het viel me pas halverwege de film op hoe stil het eigenlijk was. Buiten het geluid van de wind, de voetstappen op stoffige wegen en het constante geblaf van honden.
Black Dog is over het geheel genomen absoluut de moeite waard om te zien. Toch wil ik daar een kleine kanttekening bij maken, vooral voor kijkers die, net als ik, gevoelig zijn voor dit thema. De film kan confronterend zijn en raakt aan onderwerpen die niet iedereen gemakkelijk kan verdragen. Maar voor mij maakten de visuele kracht en de indrukwekkende acteerprestaties alles goed. Dit is niet zomaar een film; het is een filmische parel die je nog lang zal bijblijven.
aeyenah 