In Mond verliest vechtsporter Sarah alles na een dramatische nederlaag en aanvaardt een mysterieuze opdracht in Jordanië. Kurdwin Ayub levert een broeierige film over controle en culturele botsingen.
Regie: Kurdwin Ayub – Speelduur: 93 minuten
Cast: Florentina Holzinger, Andria Tayeh, Celina Sarhan, Nagham Abu Baker …
Genre: drama – Originele taal: Arabisch, Duits – Arti Film
Mond (Moon) opent met een intens wedstrijdgevecht, publiekslieveling Sarah (Florentina Holzinger) weet echter geen stand te houden tegen haar tegenstander. De gevolgen zijn groot: na dat ene gevecht verliest ze alles. Haar toekomst is plots een leeg canvas. Maar dan komt er, uit onverwachte hoek, een aanbod dat haar leven een radicale wending geeft: een missie naar Jordanië, waar ze drie jonge zussen moet trainen. Wat volgt, is allesbehalve een klassiek sportverhaal.
Dit is de tweede fictielangspeelfilm van Kurdwin Ayub, geboren in Irak en woonachtig in Oostenrijk. Ze brak eerder door met haar kortfilms en de bekroonde documentaire Paradise! Paradise!. Mond begint als een klein, intiem verhaal, dat zich ontpopt tot een politieke thriller die scherpe vragen stelt over de vrijheid en positie van vrouwen.
Achter de façade
Na haar nederlaag ziet Sarah haar carrière in rook opgaan. Ze trekt tijdelijk in bij haar pas bevallen zus, in de hoop zichzelf opnieuw uit te vinden. Tijdens een online jobinterview spreekt ze met de Jordaanse Abdul, die op zoek is naar een vechtsporttrainer voor zijn drie zussen. Het aanbod klinkt aantrekkelijk: een tijdelijke, goedbetaalde opdracht, inclusief een luxueus verblijf en volledige onkostenvergoeding.
Eenmaal aangekomen in Jordanië belandt Sarah in een totaal andere wereld. Ze verblijft niet bij de familie, maar in een weelderig hotel. Al snel wordt duidelijk dat discretie vooropstaat: ze moet een geheimhoudingsverklaring ondertekenen, alles verloopt volgens strikte protocollen, en ze staat voortdurend onder toezicht.
De drie zussen – Shaima (Nagham Abu Baker), Nour (Andria Fateh) en Fatima (Celina Sarhan) – tonen weinig enthousiasme voor de trainingen. Sarah probeert hun gesloten bestaan te doorgronden, maar stuit op onverwachte barrières. De meisjes leven in een streng gecontroleerd, ultraconservatief huishouden, volledig afgesloten van de buitenwereld: geen internet, geen mobiele telefoons, en nauwelijks persoonlijke vrijheid.
Wanneer afstand voelbaar wordt
Het verhaal wordt volledig verteld vanuit Sarahs perspectief: als kijker weet je nooit meer dan wat zij op dat moment ziet of begrijpt. Dat beperkt niet alleen het inzicht in de cultuur waarin ze terechtkomt – een cultuur die haar vreemd is en die ze zelf nauwelijks kan doorgronden – maar maakt ook dat je als toeschouwer enkel haar ervaringen volgt, zonder bredere context. Bepaalde delen van het verhaal blijven daardoor onvolledig: tussenliggende gebeurtenissen worden niet getoond, wat naarmate het verhaal vordert steeds frustrerender wordt. Je stelt je als kijker steeds meer vragen over de familie waarin Sarah belandt, maar doordat ook de drie zussen zwijgzaam blijven, blijft essentiële achtergrondinformatie uit. Voor Sarah, die als vechtsporter altijd gewend was de controle te hebben, is dat een verwarrende ervaring – en dat geldt ook als kijker.
De drie jonge vrouwen leven volgens een totaal andere routine: een wereld vol regels en beperkingen. Hun familie blijft grotendeels buiten beeld, ze hebben geen toegang tot internet of vrienden, en worden voortdurend omringd door personeel en bewakers. Wat hun toekomst is, of wat hun ouders precies voor ogen hebben, blijft volledig onduidelijk. Florentina Holzinger brengt op subtiele wijze Sarahs groeiende onzekerheid en haar gevoel van verlorenheid in beeld, en laat overtuigend zien hoe haar rol steeds moeilijker te definiëren valt. Ook de acteerprestaties van de drie meisjes zijn opvallend naturel en geloofwaardig.
De regie in Mond is strak, de cinematografie functioneel en doelgericht. De film weet te blijven boeien dankzij een subtiele, maar steeds aanwezige spanningsopbouw. Toch mist de uiteindelijke climax de beoogde impact; door het gebrek aan context en antwoorden voelt de ontknoping onaf, en dat is precies waar de film struikelt. Wel slaagt Ayub erin de traagheid van het dagelijks leven overtuigend weer te geven – je voelt de stilstand, de verveling, en het beklemmende ritme waarin de zussen gevangen zitten.
Mond wist me vrij snel mee te nemen, al vond ik de openingsscène minder sterk. Achteraf begrijp ik waarom die nodig was binnen het grotere verhaal. De film boeit omdat het verhaal zich opzettelijk open laat en, net als Sarah, word je meegesleurd in een situatie die je niet volledig kan plaatsen. Die keuze maakt het intrigerend, maar ook frustrerend; er blijven veel vragen onbeantwoord, waardoor het verhaal soms stuurloos aanvoelt. De acteerprestaties zijn sterk, de cinematografie functioneel en de regie van Kurdwin Ayub duidelijk doelgericht. Toch werkt niet alles even goed, en bleef ik uiteindelijk achter met een onbestemd gevoel – ik had graag wat meer afronding gezien.
aeyenah 