In haar speelfilmdebuut Kika laat Alexe Poukine zien hoe een vrouw na verlies en tegenslag onverwachte keuzes maakt om te overleven.
Regie: Alexe Poukine – Speelduur: 104 minuten
Cast: Manon Clavel, Suzanne Elbaz, Makita Samba, Thomas Coumand …
Genre: drama – Originele taal: Engels – Imagine Film
Soms dwingt het leven je tot keuzes waarvan je nooit had gedacht dat je ze zou maken. Kika, het fictiedebuut van Alexe Poukine, vertelt op subtiele en soms speelse wijze het verhaal van een vrouw die na verlies en onzekerheid haar eigen weg zoekt – ver voorbij wat ze ooit voor mogelijk hield.
Alexe Poukine maakte eerder al enkele documentaires waarin ze zich richtte op sociaal gestigmatiseerde mensen. Met haar speelfilmdebuut blijft de Franse regisseuse trouw aan deze maatschappijkritische focus.
Grenzen vervagen, keuzes blijven
Wat begint als een doodgewone dag voor Kika, maatschappelijk assistente, verandert al snel in een rollercoaster. Zodra ze haar werkplek binnenstapt, wordt ze direct belaagd door wanhopige mensen met schrijnende woonproblemen – nog voor ze haar jas heeft uitgedaan. Na een lange werkdag besluit ze snel nog even langs de fietsenwinkel te gaan, net op sluitingstijd. Daar ontmoet ze David, de eigenaar. Wat begint als een onschuldig gesprek, mondt uit in een affaire die haar stabiele gezinsleven volledig op z’n kop zet. Kika besluit haar huwelijk te beëindigen.
David en Kika lijken voor elkaar gemaakt, en als ze zwanger raakt, lijkt haar toekomst eindelijk vorm te krijgen. Maar dan slaat het noodlot toe: David overlijdt. Alleen achterblijvend en emotioneel gebroken, weet Kika dat ze zichzelf moet herpakken. Ze moet sterk zijn – en snel geld verdienen. Dan herinnert ze zich een vrouw die ooit haar kantoor binnenstapte met een verrassend hoog inkomen, ze verkocht gebruikte lingerie online. Wat eerst bijna komisch klonk, blijkt voor Kika een serieuze optie. Aarzelend zet ze haar eerste stappen in deze wereld, maar al snel raakt ze verstrikt in een steeds extremere vorm van sekswerk. Alles om haar hoofd boven water te houden.
Luchtig maar nooit leeg
Er gebeurt veel in Kika. Vooral in de eerste scènes word je in hoog tempo het verhaal ingezogen – van prille romantiek tot rauwe, verscheurende realiteit. Die intensiteit werkt verbazingwekkend, dankzij de regiekeuze om abrupte overgangen te gebruiken. Soms wordt een scène afgebroken door een zwart scherm, waarna je plots weer in een ander fragment uit Kika’s leven belandt. Die fragmentarische structuur is geen stijltruc, maar een noodzaak: het is simpelweg onmogelijk om zoveel verhaal te vertellen binnen de beperkte speelduur van nog geen twee uur.
Dat het tempo nergens geforceerd aanvoelt, is te danken aan de sterke cast. Vooral hoofdrolspeelster Manon Clavel schittert. Haar vertolking is subtiel, gelaagd en geloofwaardig: ze weet moeiteloos onschuld, nieuwsgierigheid én vastberadenheid in één blik te leggen. Makita Samba is perfect gecast als David, Kika’s romantische ideaal – warm, zachtaardig en betrouwbaar. Hoewel zijn rol relatief kort is, laat zijn aanwezigheid een diepe indruk na.
De beeldtaal van Kika is sober, maar uiterst effectief. Regisseur Alexe Poukine kiest voor een eenvoudige, realistische stijl, met veel gebruik van natuurlijk licht en een directe, observerende cameravoering. Er wordt niet gemanipuleerd met overdreven esthetiek of dramatische effecten – de kracht zit net in de eenvoud. Bij ongemakkelijke scènes houdt de camera bewust afstand. Daartegenover staan enkele intieme sleutelmomenten waarin Poukine de camera net dichterbij brengt: close-ups van Kika’s gezicht, gecombineerd met geladen geluiden als zweepslagen of versneld ademhalen. Deze subtiele stilistische keuzes zorgen ervoor dat Kika geen sensationele film wordt over sekswerk, maar een bedachtzaam portret.
Een wereld vol contrasten
Kika is zo’n film die je weet te raken zonder loodzwaar aan te voelen. Ondanks de dramatische gebeurtenissen blijft de toon licht en genuanceerd. Dat maakt het tot een aangename kijkervaring voor wie op zoek is naar inhoud zonder zwaarmoedigheid. De film zit vol contrasten – tussen schaamte en kracht, absurditeit en menselijkheid – en het is precies die balans die Kika bijzonder maakt. Van klanten die haar laarzen likken tot volwassen mannen in luiers: Kika voert haar werk uit met een mengeling van verbazing, pragmatisme en groeiende vastberadenheid. De humor is subtiel, nooit goedkoop, en bovenal nooit ten koste van Kika of haar klanten.
Toch kende de film momenten die lichtjes frustreerden. Kika blijft lang in een soort onwennige houding hangen – haar gestuntel en blik van verbazing blijven zich herhalen, wat op den duur iets aan geloofwaardigheid inboet. Ook de personages binnen de wereld van het sekswerk missen soms de overtuiging die je van doorwinterde collega’s zou verwachten. Desondanks blijft Kika een originele film die toont hoe overleven vele gezichten kan hebben.
aeyenah 