Voor deze reeks interviews heb ik 8 vragen gekozen als eerbetoon aan de iconische 8mm-camera, waarbij ik dieper inga op de visie en passie van elke filmmaker/acteur.
Dreez Cox is een veelzijdige creatieveling met een passie voor het vertellen van verhalen en het tot leven brengen van artistieke visies. Hij heeft ervaring als acteercoach en werkt als acteur, schrijver, muziekproducent en rapper.
Is er een film uit je kindertijd die je liefde voor cinema heeft aangewakkerd, of is dat iets wat langzaam is ontstaan?
Mijn liefde voor film is eigenlijk al van jongs af aan aangewakkerd. In vergelijking met vroeger is films kijken nu iets normaals, iets dagelijks geworden, maar vroeger was het echt een activiteit — iets waarvoor we als mens de tijd namen om zorgvuldig te kiezen hoe we de avond als gezin gingen spenderen. Er zijn een paar films die me als kind diep geraakt hebben en die nu, achteraf bekeken, perfect verklaren waarom ik vandaag doe wat ik doe. Spy Kids, met name door de rol van Danny Trejo, was de eerste film die me het gevoel gaf: “Wow, dit is een wereld waarin alles kan.” Daarna kwam Back to the Future, een film die me deed nadenken over tijd, keuzes en de gevolgen die acties nu kunnen hebben voor de toekomst. Tot slot had I, Robot een grote impact. Als ik daar nu op terugkijk, zie ik een rode draad: een fascinatie voor vooruitgang — voor waar we vandaan komen, waar we staan en wat er nog mogelijk is.
Welke filmmaker inspireert je het meest en wat bewonder je aan hun werk?
Wat betreft inspiratiebronnen kijk ik enorm op naar drie makers die elk hun stempel drukken op hun eigen unieke manier. Quentin Tarantino bewonder ik om zijn absurditeit en pure genialiteit. Chuck Lorre blijft me verbazen met zijn humor en het luchtig brengen van soms zware thema’s. En M. Night Shyamalan intrigeert me door zijn doordachte verhalen en onverwachte wendingen.
Als je je eigen filmfestival zou organiseren, welk type films zou je dan willen vertonen en waarom?
Mocht ik ooit de kans krijgen om mijn eigen filmfestival te organiseren, dan zou het thema draaien rond utopie en dystopie. Ik ben enorm benieuwd waar wij als mensheid, met al onze flaws, naartoe evolueren. Ik zou andere filmmakers uitnodigen om daar hun visie op los te laten. Waar gaan we heen? Wat als? Die vragen houden me bezig, zowel als maker als mens.
Wat is een uitdaging die je als filmmaker/acteur hebt ervaren, en hoe heb je deze overwonnen?
Een uitdaging die ik nog steeds dagelijks tegenkom, is structuur. Ik heb het nodig. Ik hou ervan. En toch lijk ik het moeilijk te kunnen toepassen in mijn eigen leven. Tegelijkertijd is die chaos misschien net mijn kracht. Ik heb veel meegemaakt, wat me geleerd heeft om in stressvolle situaties kalm te blijven. Soms lijkt het alsof ik mezelf onbewust saboteer, maar net die georganiseerde chaos maakt dat ik sta waar ik nu sta.
Kun je een moment beschrijven op de set dat je altijd zal bijblijven?
Één moment dat me altijd zal bijblijven, is mijn eerste figuratie ooit, in de serie De Bende van Jan de Lichte. Ik stond daar, onervaren, maar keek rond en dacht: “Je moet gewoon echt zijn.” Dat kan ik, écht zijn. Tijdens een scène waarin ik in de achtergrond zogezegd opium rookte, beeldde ik me volledig in hoe dat zou voelen. Ik reageerde op de substantie alsof het écht was. Die oprechtheid werd opgemerkt door de DOP, en plots kreeg ik een grotere rol. Dat moment maakte me enorm trots. Vanaf toen wist ik: dit is mijn pad.
Als je de kans kreeg om een film te maken over je eigen leven, welk genre zou het dan zijn en wie zou je spelen?
Mocht er ooit een film over mijn leven gemaakt worden, dan zou het ongetwijfeld een dark comedy zijn. Een uitzichtloze situatie die langzaam evolueert naar het waarmaken van een droom — simpelweg door mijn flauwe, eerlijke zelf te zijn. Geboren worden met één hand bracht de nodige uitdagingen, maar ook humor, zelfspot en zelfacceptatie hebben me gebracht tot waar ik nu sta.
Wat zijn je drie favoriete films aller tijden, en wat maakt deze zo bijzonder voor jou?
Mijn drie favoriete films van het moment? Pulp Fiction, Se7en en Inception — niet per se in die volgorde. Drie films die me blijven inspireren door hun genialiteit, gelaagdheid en de vraagstukken die ze oproepen.
Als je één levensles aan de lezers zou willen meegeven, wat zou dat dan zijn?
Als ik de lezers één levensles mag meegeven: Gij zijt genoeg! Dat is trouwens ook de boodschap van mijn aankomende hiphopdebuutnummer De Waarheid, waar je hopelijk binnenkort meer van zal horen.
aeyenah 