Islands lijkt een klassieke thriller, maar regisseur Jan-Ole Gerster gebruikt spanning om eenzaamheid en leegte voelbaar te maken. Met sterke acteerprestaties en een meeslepende cinematografie ontstaat een psychologisch portret dat meer vragen oproept dan antwoorden geeft.
Regie: Jan-Ole Gerster – Speelduur: 123 minuten
Cast: Sam Riley, Stacy Martin, Jack Farthing … …
Genre: thriller – Originele taal: Engels
Islands lijkt in eerste instantie een klassieke thriller: Tom, een tenniscoach die zijn nachten vult met drank en vluchtige avontuurtjes, een mysterieuze vrouw en een plotselinge verdwijning. Maar de echte intrige komt niet van buitenaf; het is de monotone leegte van zijn leven die hem langzaam gevangen houdt. Met Islands laat regisseur Jan-Ole Gerster zien hoe spanning gebruikt kan worden om eenzaamheid te laten voelen.
Jan-Ole Gerster heeft nog niet veel films gemaakt, maar zijn stijl wordt langzaam duidelijk. In zijn debuut Oh Boy! combineerde hij op vaardige wijze drama en donkere humor. De film viel op door zijn vertelstijl en won meerdere prijzen. In Islands ligt de nadruk sterker op het drama, maar de subtiele druk op het hoofdpersonage blijft een constante.
Kater op een eiland
Op een zonnig eiland ligt een man bewegingsloos in het zand; alles suggereert een drama, maar de werkelijkheid is veel banaler: hij is geen aangespoelde drenkeling of in gevaar, hij heeft gewoon een kater. Het is Tom (Sam Riley), een tenniscoach in een luxe resort, die zijn dagen vult met tennislessen, drank en flirten.
Wanneer toeriste Anne (Stacy Martin) arriveert, staat Toms voorspelbare leven op zijn kop. Hij moet haar zevenjarige zoon Anton coachen, maar raakt vooral gefascineerd door Anne: elegant, mysterieus en getrouwd met de irritante Dave. Tom voelt dat hij haar ergens van kent, maar kan het niet plaatsen. Hij bouwt een band op met de familie, tot het noodlot toeslaat: na een nacht vol drank verdwijnt Dave spoorloos. Tom besluit Anne te helpen bij de zoektocht, maar zijn betrokkenheid trekt al snel de aandacht van de politie, terwijl Anne opvallend koel blijft over de verdwijning van haar man.
Routine, verlangen en dreiging
Vanaf de openingsscène zijn de herkenbare elementen van een thriller aanwezig: mysterie, oplopende spanning, ongemakkelijke interacties en zorgvuldig gekozen muziek die de beklemmende sfeer versterkt. Rond het gezin van Anne hangt iets ongrijpbaars, terwijl Tom voorspelbaar en tastbaar blijft: zijn interesse in Anne voelt geloofwaardig en menselijk. Naarmate de film vordert, wordt het steeds moeilijker te vatten wat er precies speelt, en realiseer je je dat de thrillerachtige ingrediënten vooral dienen om een psychologisch portret te schetsen van een man zonder richting, gevangen in de routine van zijn eigen leven.
Sam Riley levert een sterke acteerprestatie en weet Toms complexe psyche overtuigend neer te zetten: een man op zoek, maar naar wat precies blijft ongrijpbaar. Zijn hese stem en nonchalante houding geven hem een natuurlijke aantrekkingskracht op de vrouwelijke toeristen, waardoor flirten hem gemakkelijk afgaat – maar tegelijk voel je dat het een ingesleten routine is die hem nog maar weinig interesseert. Ook Stacy Martin overtuigt in haar rol; haar personage blijft intrigerend en mysterieus, waardoor de ongrijpbare spanning rond haar en haar gezin voelbaar blijft.
Het prachtige eiland staat scherp in contrast met het hotelresort. Van een afstand oogt het luxueus, maar in werkelijkheid is het een betonnen complex met saaie, sombere kamers, een eenvoudige receptie en een tennisbaan die nog net functioneert. De cinematografie speelt hier meesterlijk op in: van het spectaculaire eilandlandschap tot het inspiratieloze hotel en het bruisende nachtleven. Het resultaat is een fascinerende mix, versterkt door het zorgvuldig gebruik van kleur, dat de spanning en het contrast tussen vrijheid en routine nog verder benadrukt.
Islands is een film waar ik van begin tot eind van genoten heb, maar het heeft me uren gekost om mijn gedachten erover op papier te krijgen. Het is één van die films die persoonlijk sterk raken, maar zo complex en ongrijpbaar zijn dat het bijna onmogelijk is om het verhaal of de gevoelens die het oproept goed te verwoorden. Ik heb me in bochten moeten wringen om een recensie te schrijven zonder het volledige plaatje te verklappen. Het verhaal draait om Anne en Tom; hoe langer haar man vermist is, hoe intenser hun interactie wordt. Hierdoor verschuift de focus van de verdwijning, die steeds meer op de achtergrond raakt, en merk je dat de film anders verloopt dan je misschien had verwacht.
aeyenah 