Filmrecensie: Last Breath – een zenuwslopende strijd onder water

Last Breath is een compacte en intense actiethriller gebaseerd op een waargebeurd duikongeval.

Regie: Alex Parkinson – Speelduur: 98 minuten
Cast: Woody Harrelson, Simu Liu, Finn Cole …
Genre: drama, thriller – Originele taal: Engels

Last Breath dompelt je onder in de ijskoude, gevaarlijke dieptes van de Noordzee. Wanneer een team diepzeeduikers aan boord gaat om een cruciaal gasverdeelpunt te onderhouden, verandert een routineklus al snel in een strijd op leven en dood. Hangend onder het schip in een duikersklok, zakken ze af naar een wereld waarin elke fout fataal kan zijn en de tijd genadeloos tegen je werkt. Deze actiethriller is gebaseerd op een waargebeurd duikongeval.

De film weet de gebeurtenissen realistisch in beeld te brengen, vooral dankzij de cast – met sterke vertolkingen van Woody Harrelson, Simu Liu, Finn Cole en Cliff Curtis als de kapitein – die het drama op overtuigende wijze dragen en de emoties van de personages geloofwaardig overbrengen. De visuele effecten zijn verbluffend en de spanning wordt zorgvuldig opgebouwd; regelmatig zit je met ingehouden adem te kijken.

Met een speelduur van slechts 90 minuten ligt het tempo hoog, wat de intensiteit zeker ten goede komt, maar soms ook ten koste gaat van de diepgang. Zo worden bepaalde medische en emotionele gevolgen van het ongeval vrij snel afgerond, waardoor het verhaal op sommige momenten net iets te gehaast aanvoelt. Ook voelen enkele flashbacks enigszins overbodig en hadden ze strakker geïntegreerd kunnen worden om het narratief te versterken.

De aftiteling toont korte beelden van de echte bemanning, wat een mooie, respectvolle afsluiting biedt, maar ook hier had iets meer tijd en aandacht de impact van de werkelijkheid extra kracht bij kunnen zetten.

Al met al is Last Breath een overtuigende en compacte thriller die je moeiteloos meesleept. Het combineert spanning, realisme en sterke acteerprestaties tot een intens kijkmoment. Toch blijft het gevoel hangen dat een iets langere speelduur de film alleen maar ten goede had gekomen, waardoor er meer ruimte zou zijn geweest voor extra verdieping van zowel de personages als de nasleep van het ongeval.