In Inferno sleept regisseur Brandon Gotto je mee in een intens en verontrustend verhaal over verdwijningen, trauma en obsessie.
Regie: Brandon Gotto – Speelduur: 95 minuten
Cast: Margaux Colarusso, Michel Angély, Annick Cornette …
Genre: thriller – Originele taal: Frans
Vermiste personen: je ziet de posters in het straatbeeld, je scrolt langs de berichten in je nieuwsoverzicht. Maar hoe vaak raakt het je echt? Sta je stil bij de namen, de gezichten, het verhaal achter die verdwijningen? We worden bijna gevoelloos van het constante nieuws, en toch gaat achter elke foto een schrijnende realiteit schuil. Inferno, de nieuwste film van Brandon Gotto, trekt je ruw uit die onverschilligheid.
De Belgische regisseur Brandon Gotto heeft zich de voorbije jaren stevig gevestigd in de onafhankelijke cinema. Zijn films, vaak gemaakt met beperkte middelen, vallen op door hun visuele precisie en de sterke prestaties van de cast. Zijn nieuwste film, Inferno, grijpt inspiratie uit de gruwelijke dossiers rond Dutroux en Fourniret en brengt een broeierige mix van horror en thriller die recht onder de huid kruipt.
Een spoor dat naar duisternis leidt
Mathilde Cordier is een jonge rechercheur die zich met hart en ziel inzet voor gerechtigheid. Maar achter haar koele, strenge houding schuilt een verleden dat ze nooit van zich heeft kunnen afschudden: als tiener werd ze misbruikt, littekens die haar hebben gevormd tot wie ze nu is.
Wanneer een interventie fout afloopt, verliest ze haar baan, maar ze weigert zich neer te leggen bij de regels. Als een meisje spoorloos verdwijnt, vertrouwt ze op haar instinct en begint een eigen onderzoek. Al snel duikt steeds opnieuw dezelfde naam op: François Renard. Een man die alles lijkt te verbinden, maar tegelijk ongrijpbaar blijft.
Een constante dreiging
Inferno is een film die van begin tot eind de spanning voelbaar maakt, met een constante onrust en dreiging die je op het puntje van je stoel houdt terwijl je ondertussen hoopt op een goede afloop. De openingsscène – hard en confronterend – zet meteen de toon voor wat volgt.
De cinematografie van Brandon Gotto is bijzonder sterk: het doordachte kleurgebruik, de montage en de wisselende camerastandpunten versterken de beklemmende, intens geladen sfeer. Ook de muziek draagt in belangrijke mate bij; zoals altijd besteedt Gotto hier veel aandacht aan, en het resultaat is een soundtrack die de dreiging telkens krachtig ondersteunt. De cast tilt de film nog verder naar een hoger niveau. Margaux Colarusso levert een uitstekende vertolking van Mathilde Cordier: een zelfstandige rechercheur, vaak onbegrepen door haar collega’s, maar vastberaden en geplaagd door haar eigen demonen. Michel Angely overtuigt als François Renard; zijn aanwezigheid straalt een constante dreiging uit, met een ongemakkelijke, sinistere intensiteit. Annick Cornette speelt zijn vrouw, een schijnbaar onderdanige vrouw met een onverwacht raadselachtig kantje.
Ook de dialogen en het scenario zijn krachtig: de gesprekken voelen natuurlijk aan en het verhaal volgt een duidelijke lijn. Vooral het eerste uur is intens en overtuigend, maar richting het einde voelt het soms iets gehaast; sommige scènes hadden iets meer ruimte mogen krijgen om hun impact volledig te benutten. Desondanks doet dit nauwelijks af aan de algehele kwaliteit van de film. Met Inferno levert Gotto een productie af die hard, intens en technisch uitstekend is.
Inferno is een overtuigende thriller, waarin spanning en intensiteit constant voelbaar zijn. In combinatie met de uitstekende muziek en sterke acteerprestaties levert dit een film op die boeit en blijft nazinderen. Het is een gedurfde en technisch sterke productie die laat zien dat onafhankelijke cinema ook op hoog niveau kan confronteren én entertainen.
aeyenah 