In Exit 8 verandert een alledaagse metrogang in een eindeloze nachtmerrie. Regisseur Genki Kawamura maakt van een minimalistische setting een beklemmende reflectie op routine, schuld en de signalen die we in het dagelijks leven negeren.
Regie: Genki Kawamura – Speelduur: 95 minuten
Cast: Kazunari Ninomiya, Yamato Kôchi, Naru Asanuma …
Genre: thriller – Originele taal: Japans
In Exit 8 veranderen de metrogangen in een eindeloze valstrik. De film opent met het alledaagse schouwspel van reizigers, hun gezichten verlicht door de schermen van hun telefoons. Iedereen verdwijnt in zijn eigen bubbel, tot het huilen van een baby de stilte doorbreekt. Een man snauwt de moeder af dat ze haar kind stil moet houden. De reactie van de massa? Onverschilligheid. Het hoofdpersonage stapt uit en belandt in een verontrustende lus waaruit geen uitweg lijkt.
Exit 8 is gebaseerd op een indiegame van Kotake Create, uitgebracht in 2023. In dat spel zitten spelers vast in een eindeloze lus en moeten ze een onregelmatigheid vinden om verder te komen. Het spel ging viraal en werd in 2025 een wereldwijde hit. Regisseur Genki Kawamura zag meteen het filmische potentieel en vertaalde het concept naar het witte doek. Voor hem is Exit 8 zijn tweede langspeelfilm, na A Hundred Flowers (2022), een drama over een moeder met dementie en de herinneringen van haar zoon.
Een nachtmerrie zonder uitgang
Als kijker loop je mee met het hoofdpersonage door de gangen. Je ziet wat hij ziet: zijn handen op de telefoon, de lege gangen, de herhalende route. Langzaam dringt het door dat hij dit pad al eerder heeft gevolgd. Vanaf dat moment kantelt het perspectief: je kijkt niet langer door zijn ogen, maar naar hem – opgesloten in een hoofdstuk dat veelzeggend The Lost Man heet.
Het eerste gevoel dat Exit 8 oproept, is benauwdheid. Je deelt de angst en frustratie van de protagonist: telkens opnieuw dezelfde gang, hetzelfde personage dat hij tegenkomt. Zijn astma versterkt dit beklemmende gevoel; zijn hoesten is verstikkend, soms irritant, alsof de film je wil laten ervaren hoe uitzichtloos zijn situatie is. De steriele gangen, de eindeloze gele lijnen op de vloer en de terugkerende posters maken de desoriëntatie compleet.
Routine, schuld en signalen die we negeren
De regels lijken eenvoudig: zoek naar afwijkingen, draai om als je er één ziet, anders stap je verder richting Exit 8. Maar die afwijkingen zijn niet altijd duidelijk. Soms springen ze meteen in het oog, soms zijn ze bijna onzichtbaar – en precies dat houdt je voortdurend op scherp. Met zijn 95 minuten is de film kort, maar door de herhalende scènes voelt hij intenser aan. De kleine maar sterke cast houdt de aandacht vast met genuanceerd spel, terwijl de herhaling de kijkervaring tegelijk boeiend en vermoeiend maakt. Je verlangt steeds meer naar een ontknoping die de spanning waard is.
Vanaf het tweede hoofdstuk, The Walking Man, wordt het psychologisch effect van de film duidelijk. Hoewel muziek en enkele scènes absolute horror schreeuwen, is de film eerder een thriller. De film verdiept zich in de psyche van het hoofdpersonage wanneer hij geconfronteerd wordt met het nieuws dat zijn ex-vriendin zwanger is en in het ziekenhuis ligt. Haar onzekerheid over het al dan niet behouden van het kind werpt een schaduw over zijn eigen twijfels en angsten, en versterkt zijn gevoel van verantwoordelijkheid en zijn zoektocht naar zijn plaats in de wereld. Tegelijkertijd functioneert de gang als metafoor voor ieder van ons en onze dagelijkse routines, terwijl de afwijkingen symbool staan voor schuld, fouten of verborgen angsten – van het individu of de samenleving. We volgen allemaal schijnbaar monotone patronen, terwijl subtiele signalen ons waarschuwen dat er iets niet klopt. Herkennen we deze signalen en kiezen we voor verandering, of negeren we ze en blijven we ronddolen in een wereld zonder uitgang? Dat is de existentiële vraag die Exit 8 ons uiteindelijk stelt.
Ondanks dat Exit 8 zich in een eindeloze lus afspeelt weet de film te boeien; de combinatie van emoties, kleine handelingen en onverwachte wendingen houdt je constant alert. Het besluit om het verhaal volledig in een gang te situeren is gedurfd, maar effectief: deze ene repetitieve setting verandert langzaam in een nachtmerrieachtig labyrint dat de spanning voortdurend opvoert. Exit 8 is geen doorsnee film; het is een intrigerende en intens meeslepende ervaring.
aeyenah 