Wat vliegt de tijd wanneer film de hoofdrol speelt! De 52ste editie van Film Fest Gent is alweer voorbij, maar de indrukken blijven nazinderen. Twee weken lang dompelde ik mij onder in ontroerende en meeslepende verhalen van over de hele wereld. De aftrap werd gegeven met Julian van Cato Kusters, en Urchin van Harris Dickinson was de slotfilm.
Het blijft altijd spannend wanneer het programma van Film Fest Gent online verschijnt, en dit jaar stelde ik meteen een stevige selectie samen. Op maandag 6 oktober kwam ik vol enthousiasme terug uit Galicia, Spanje, waar ik de afgelopen maanden verbleef, speciaal voor het festival. Ik was helemaal klaar om op 7 oktober van start te gaan, want de persvoorstellingen beginnen traditioneel een dag voor het festival.
Om half acht ’s ochtends stond ik paraat aan het station van Oostende, alleen om te ontdekken dat er door problemen aan de seinen geen treinen reden. De eerste festivaldag, waarop ook Julian, de openingsfilm, werd vertoond, moest ik dus noodgedwongen laten passeren. Gelukkig kon ik de rest van de week grotendeels in Gent doorbrengen, en daar heb ik een mooie selectie films gezien.
Ik heb achttien films bekeken, zowel in de zalen van Gent als een paar via screener. Die My Love liet me meteen niet meer los. Het is een intense film waarin Jennifer Lawrence je volledig meesleept in het leven van Grace, een vrouw die worstelt met haar emoties, jaloezie en het moederschap, terwijl Robert Pattinson de rol van haar partner vertolkt. Het huis, het geluid en de muziek versterken de chaos en verwarring die zij voelt, waardoor je bijna zelf de druk en spanning meemaakt. Lynne Ramsay creëert een film die soms overweldigend is, maar tegelijk diep raakt en nog lang bijblijft.
Een andere film waar ik erg naar uitkeek was Father Mother Sister Brother van Jim Jarmusch. De film bestaat uit drie korte verhalen over familie, en Jarmusch laat zien hoe complex die relaties kunnen zijn: de stiltes, de kleine gebaren en de verborgen spanningen zeggen vaak meer dan woorden. Het tweede deel sprong er voor mij uit door de sterke acteerprestaties en de genuanceerde manier waarop de personages met elkaar omgaan, terwijl het derde hoofdstuk iets minder indruk maakte. Toch is het een subtiele, mooie film die je laat stilstaan bij wat je eigenlijk van je naasten weet – of juist niet – en die nog lang nazindert.
Dit filmfestival was niet compleet geweest zonder The Smashing Machine. De film volgt MMA-vechter Mark Kerr tijdens een cruciale periode in zijn carrière en laat zien dat het leven buiten de ring minstens zo zwaar kan zijn als het gevecht zelf. Dwayne Johnson zet een indrukwekkende Kerr neer, gedreven en tegelijk kwetsbaar, terwijl de rauwe cameravoering en documentaireachtige stijl je het gevoel geven midden in zijn wereld te staan. Hoewel sommige personages wat minder uitgediept zijn en de emotionele connectie soms ontbreekt, blijft het een fascinerend portret van een atleet die worstelt met pijn, verslaving en persoonlijke uitdagingen.
En dan is er nog Bugonia van Yorgos Lanthimos, een film die begint als een idyllisch verhaal over de bloemen en de bijen maar zich al snel ontwikkelt tot een bizarre en donkere odyssee. Jesse Plemons, Emma Stone en Aidan Delbis vormen een sterk team dat de obsessies, paranoia en vreemde theorieën van hun personages overtuigend tot leven brengt. Lanthimos mixt drama, zwarte komedie en een vleugje actie op zijn kenmerkende eigenzinnige manier, en hoewel het middenstuk soms wat langdradig aanvoelt, blijft het verhaal tot het einde intrigerend. Bugonia is een film die je meesleept in een absurde wereld vol morele ongemakken en complotten, en die nog lang bijblijft nadat de aftiteling is gestart.
Hoe sympathiek kan een overvaller zijn? Roofman laat je daarover twijfelen. Het waargebeurde verhaal van Jeffrey Manchester, die in de jaren ’90 meerdere McDonalds-filialen beroofde en later maandenlang onderdook in een Toys “R” Us, is zowel absurd als fascinerend. Channing Tatum zet een charmante en veelzijdige Manchester neer, terwijl Kirsten Dunst en Peter Dinklage sterke ondersteunende rollen hebben. De film balanceert humor en feelgood met het besef dat het over misdaden gaat, waardoor je tegelijkertijd lacht én een dubbel gevoel krijgt, omdat het gegeven eigenlijk helemaal niet grappig is. Niet alles zit perfect in elkaar, maar Roofman is een vermakelijke en vlotte film die je met een glimlach achterlaat.
Nog enkele films die me absoluut zijn bijbleven: Blue Trail, The Librarians en Fantastique.
Blue Trail van Gabriel Mascaro is een verrassende mix van dystopie, drama en roadmovie. Het verhaal volgt Tereza, een 77-jarige vrouw die besluit te ontsnappen uit een kolonie voor ouderen om eindelijk haar vrijheid te herwinnen en één van haar grootste dromen waar te maken: vliegen. De film combineert scherpe maatschappijkritiek met een flinke dosis ironie en subtiele humor, terwijl de prachtige beelden van de Amazone Tereza’s reis extra kracht bijzetten. Deze film was een onverwachte vondst.
The Librarians van Kim A. Snyder is een krachtige documentaire over een groep bibliothecarissen die zich verzetten tegen censuur in Amerikaanse schoolbibliotheken. Het verhaal toont hoe persoonlijke inzet en moed het verschil kunnen maken, terwijl het onderwerp – boekverboden die thema’s als LGBTQ+-identiteit en racisme treffen – schrijnend actueel blijft. Door de focus op een klein team van toegewijde vrouwen voel je de impact van hun strijd en de waarde van vrijheid van lezen en kennis.
Fantastique van Marjolijn Prins neemt je mee naar het leven van de 14-jarige Fanta in Guinee Conakry, die als contortionist traint voor het Amoukanama Circus. De film laat zien hoe ze balanceert tussen school, training en de zorg voor haar zieke moeder, en combineert documentairebeelden met magisch-realistische scènes die visueel knap zijn. Hoewel je niet altijd volledig in Fanta’s innerlijke wereld wordt meegenomen, is het een fijnzinnig en indrukwekkend portret dat blijft hangen.
Uiteraard keek ik nog veel meer films tijdens het festival. Blijf mijn filmreviews volgen, want van elke titel verschijnt binnenkort een uitgebreide bespreking.
aeyenah 