In Ariel van regisseur Lois Patiño reist een actrice naar de Azoren om deel te nemen aan een theatertournee van The Tempest. Bij haar aankomst treft ze echter niemand van het gezelschap aan; er is zelfs geen theater te vinden. Pas na haar ontmoeting met Ariel ontdekt ze dat het stuk al begonnen is, dat het hele eiland dienst doet als podium en dat de bewoners zelf personages zijn. Ze spreken allemaal in versvorm uit Shakespeare-toneelstukken en herhalen elke scène, ook al bestaat het publiek alleen uit haar.
Regie: Lois Patiño – Speelduur: 104 minuten
Cast: Agustina Muñoz, Irene Escolar, Hugo Torres … …
Genre: drama – Originele taal: Portugees, Spaans, Galicisch
Het concept van Ariel is doordacht en intrigerend. De reis van de actrice verandert in een bijna droomachtige excursie, waarbij de grenzen tussen verbeelding en werkelijkheid vervagen. De zeereis, waarop alle passagiers in slaap vallen, fungeert als een overgang naar een fantasiewereld vol vreemde ontmoetingen en onverwachte wendingen.
De openingsscène maakte echter weinig indruk op me maar naarmate de film vorderde, raakte ik wel meegesleurd door deze bizarre wereld en de excentrieke personages die erop rondlopen. De film biedt een unieke kijkervaring, maar voelt soms wat onsamenhangend en mist een strakkere verhaallijn. Ariel is een verrassend en inventief werk dat je meevoert naar een vreemde, poëtische wereld, maar zal zeker niet door iedereen gewaardeerd worden.
aeyenah 