Wat als je het einde van een relatie viert in plaats van het begin? The Other Way Around toont een breuk die liefdevol en verrassend licht aanvoelt.
Regie: Joná Trueba – Speelduur: 114 minuten
Cast: Itsaso Arana, Vito Sanz …
Genre: drama – Originele taal: Frans – Vedette Film
Een scheidingsfeest – niet het begin van de liefde vieren, maar juist het einde. Klinkt vreemd? In The Other Way Around (Volveréis), het Spaanse drama van Jonás Trueba, omarmen Ale en Álex dit idee. Geen bittere discussies over bezittingen of het uitvechten van oude verwijten, maar een bewuste viering van wat was – en van wat niet meer is.
Jonas Trueba heeft zich inmiddels bewezen als regisseur, en The Other Way Around is een verdere uitbreiding van zijn oeuvre. Filmmaken zit in zijn bloed; zijn vader, Fernando Trueba, is een gerenommeerd regisseur. Voor deze film koos Jonas ervoor zijn vader de rol van Ale’s (Itsaso Arana) vader te laten spelen. Het idee om een einde te vieren in plaats van een nieuw begin werd dan ook door zijn vader aangedragen.
Samen uit elkaar
Ale (Itsaso Arana) en Álex (Vito Sanz) zijn veertien jaar samen wanneer ze tot een inzicht komen: het is tijd om uit elkaar te gaan. Geen drama, geen explosieve ruzies – gewoon de overtuiging dat het leven beter wordt wanneer ze uit elkaar gaan. Dit doen ze op hun eigen manier, met de woorden van Ale’s vader in het achterhoofd: “In een betere wereld zouden we niet het begin vieren, maar juist het einde – want dat bevrijdt ons.” En precies dat proberen ze te doen. Geen stille breuk of afstandelijk afscheid, maar een feest. Ze nodigen vrienden en familie uit om hun scheiding te vieren.
Herhalen, Herformuleren, Herdenken
Waarom Ale en Álex uit elkaar gaan, blijft onduidelijk. Wat we weten, is dat ze een mooie tijd samen hebben gehad en hun huwelijk op een waardige manier willen afsluiten: met een groot feest. Wat is er precies gebeurd? Wat is er verdwenen? Het zijn vragen die onbeantwoord blijven. Een breuk hoeft niet altijd een duidelijke reden te hebben, maar in deze dramafilm voel je toch een drang om meer te weten – juist omdat de mantra van hun scheiding steeds wordt herhaald. De film blijft hangen tussen de beslissing en de gevolgen ervan. Scènes volgen elkaar op, waarin dezelfde aankondiging keer op keer wordt uitgesproken – maar dan tegen andere vrienden en familieleden. Steeds opnieuw, met dezelfde kalmte, dezelfde ogenschijnlijke instemming – zogezegd van beiden. Maar juist die herhaling maakt dat je je begint af te vragen: hoe wederzijds is deze beslissing eigenlijk?
Ale en Álex zijn ook filmmakers: zij is regisseur, hij haar acteur. In de openingsscène merkt Ale op dat een scheidingsfeestje eigenlijk een goed idee zou zijn voor een film. Wat begint als een luchtige opmerking, ontvouwt zich langzaam tot een film binnen de film. Terwijl Ale hun leven monteert, speelt Álex de hoofdrol in hun eigen scheidingsverhaal. Door hun breuk te filmen en te presenteren als een gezamenlijk project, ontstaat de vraag: hoe oprecht is deze beslissing? Is het werkelijkheid, of een geregisseerde constructie? Wat willen ze je eigenlijk laten zien – en wat juist niet?
Het ritmisch patroon van The Other Way Around zorgt ervoor dat de film zowel meeslepend als uitputtend werkt. Maar juist dat lijkt de bedoeling: de film bootst niet alleen de verwerking van een scheiding na, maar ook het proces van herkaderen, herhalen, herformuleren. Visueel blijft het licht – eenvoudig, maar effectief. De montage is subtiel en slim: scènes lijken losjes aan elkaar geregen, maar versterken juist het cyclische karakter van het verhaal. Wat deze vorm echt doet werken, is de chemie tussen Ale en Álex. Hun omgang voelt ongelooflijk natuurlijk aan – er zit geen spoortje gekunsteldheid in hun gesprekken. Ze spelen niet alsof ze een koppel zijn; ze zijn het, of lijken het op z’n minst te zijn geweest.
The Other Way Around is een film die me zowel fascineerde als verwarde. Het begin lijkt eenvoudig: een koppel besluit te scheiden en doet dit met een feest. Maar naarmate de film vordert, komen de eindeloze herhalingen van dezelfde dialogen en de extra laag van het “film binnen een film”-concept. Het resultaat is zowel meeslepend als uitputtend; soms voelde ik me wat verloren in de herhalingen en de abstracte benadering van de scheiding, maar na de film begon ik de verschillende puzzelstukjes langzaamaan in elkaar te leggen. The Other Way Around is een boeiende en inventieve film, maar de speelduur van bijna twee uur kan vermoeiend aanvoelen.
aeyenah 