In Super Happy Forever, een Japans drama van Kohei Igarashi, keert een man terug naar de badplaats waar hij ooit zijn grote liefde verloor. Via twee tijdlijnen ontvouwt zich een melancholisch en visueel verbluffend verhaal over herinnering, rouw en de stille sporen van het verleden.
Regie: Kohei Igarashi – Speelduur: 94 minuten
Cast: Hiroki Sano, Yoshinori Miyata, Nairu Yamamoto …
Genre: drama – Originele taal: Japans – Paradiso Films
De zee, stemmen van badgasten in de verte, een rode pet: Super Happy Forever is een film die je niet alleen kijkt, maar voelt. Vijf jaar na het overlijden van zijn vrouw Nagi keert Sano samen met zijn vriend Miyata terug naar het hotel in de badplaats Izu – de plek waar hun liefde ooit begon. Waar hij haar het sterkst herinnert, voelt hij nu ook het meeste gemis.
Super Happy Forever is een teder romantisch drama van regisseur Kohei Igarashi, die met minimale dialoog een visueel krachtig verhaal brengt. Hij schreef het script samen met Kochi Kubodera. De film won de Grand Prix voor Beste Film op de 51ste editie van Film Fest Gent.
Twee tijdlijnen, één verhaal
De film opent in het heden, waar Sano (Hiroki Sano) het verlies van zijn vrouw Nagi (Nairu Yamamoto) nog altijd met zich meedraagt. Samen met zijn vriend Miyata (Yoshinori Miyata) keert hij terug naar de badplaats Izu, op zoek naar een rode pet die hij vijf jaar eerder aan haar gaf en die ze toen kwijtraakte. Hij dwaalt langs de plekken die ze samen bezochten. Zonder haar is alles nog steeds daar. Terwijl de zoektocht voortduurt, spoort Miyata hem aan het verleden los te laten. Maar hoe laat je los wat je hart nog vasthoudt? In de tweede helft keren we terug in de tijd en volgen we Nagi vijf jaar eerder op dezelfde plekken.
Een bitterzoete ode
Sano is een zwijgzame man. Zijn stille obsessie met de rode pet maakt zijn eenzaamheid en verdriet voelbaar. Regisseur Kohei Igarashi plaatst heden en verleden naast elkaar – in die volgorde – in een film die draait om tijd, rouw en leegte. Hoang Nh Quynh speelt An, een Vietnamese immigrant die Nagi toen ontmoette en een belangrijke schakel vormt tussen de twee tijdlijnen. De zoektocht naar de pet is een poging om vast te houden aan herinneringen.
De cinematografie van Super Happy Forever is intrigerend in haar subtiliteit: beelden die stilte, weemoed en verlatenheid ademen. De kustlijn van Izu en het hotel zijn daarbij niet louter decor, maar voelen als stille getuigen van het verhaal. Alles is gefilmd in zachte tinten, met een scherp oog voor licht, textuur en ruimte, waardoor elke scène een tastbare sfeer krijgt. Die melancholieke ondertoon wordt nog versterkt door het terugkerende ‘Beyond the Sea’ van Bobby Darin, dat als een echo door de film golft.
Het scenario is net zo verfijnd als de beelden: een ingetogen verhaal dat meer suggereert dan zegt. Vreemde of ogenschijnlijk betekenisloze handelingen – zoals de zoektocht naar de rode pet – krijgen een bijzondere diepte, met precisie vormgegeven door regisseur Kohei Igarashi. Het resultaat is een bitterzoet werk dat fascineert door zijn intieme sfeer en subtiel opgebouwde narratief.
Super Happy Forever is een film die je het beste op een rustig moment kan bekijken, wanneer je jezelf wil onderdompelen in een betekenisvol verhaal dat vooral rust op sfeer en gevoel. De cinematografie is subliem, het scenario krachtig in zijn eenvoud, en de opbouw met de twee tijdlijnen versterkt het tijdloze thema van een leven dat doorgaat. Samen met de sterke titel maakt dit van Super Happy Forever een ingetogen maar indrukwekkende film.
aeyenah 